අනාගත වෛද්‍යවරුන්ට සහ ඉංජිනේරුවන්ට.....

මේ ආදරණීය අවවාදය අනාගත වෛද්‍යවරුන්ට සහ ඉංජිනේරුවන්ටයි.....
උසස් පෙළ කඩඉම තරණය කර, වෛද්‍ය විද්‍යාලයේ හෝ ඉංජිනේරු පීඨයේ දොරකඩ අභියස සිටින ආදරණීය දරුවනි,
ඔබ දැවැන්ත ජයග්‍රහණයක් ලැබ ඇති බව අවිවාදිතයි...එහෙත් මේ ටිකත් මතක තබාගන්න...
වෛද්‍ය හෝ ඉංජිනේරු යනු සමාජයට සේවය සලසන දැඩි සමාජ වගකීමකින් යුත් තවත් එක් වෘත්තියක් පමණි. 
එය ආඩම්බර වීමට හෝ ඔලුව උදුම්මාගැනීම්ට තරම් කාරණයක් නොවේ.
තමන් යටතේ සේවය කරන අහිංසකයන්ගේ දුක, කඳුළ, වේදනාව නොහඳුනන, කර්කශ වචනයෙන් ඔවුන්ගේ ආත්ම ගෞරවය කෙළෙසන, හිතක් පපුවක් නොමැතිව ඔවුන් සූරා කන මහ ලොකු ඉංජිනේරුවන්ට වඩා, 
නොසැලකිල්ල නිසා අසරණ රෝගීන්ගේ අත් පා අහිමි කරන වෛද්‍යවරුන්ට වඩා,
(සැබෑ මිනිසුන්ද නැතුවා නොවේ. එවැන්නෙක් වන්නට අදිටන් කර ගන්න.)
ගෙවල් ගානේ ගිහින් ඇට බෙදන, රු. 10,000 වැටුපට ගිණි අව්වේ පිච්චෙමින් ඇවිදින කලා උපාධිධාරීන් මේ රටේ ජනතාවට වඩාත් සමීපය, ආදරණීයය, ගෞරවණීය ය.
ඒ නිසා, තවත් කිසිම කෙනෙකුගේ වෘත්තියක්, අධ්‍යාපන මට්ටමක්, විෂය පථයක් හෙළා දකින්න එපා.
නගර සභාවේ කුණු අදින සේවකයාගේ පවා සේව‍ය මේ රටට ඉතා වටිනේය. ඔහුටද ඔබට මෙන්ම ආත්ම ගරුත්වයක් ඇත.
මතක තබාගන්න, ඔබ ජනතාවගේ සේවකයන් මිස ඔවුන් අතර රජවරුන් නොවේ.
ඔබට දී ඇත්තේ වරප්‍රසායක් නොව සේවය කිරීමට වරමකි.
මිනිස් ගුණ දම්, උස් මහත් කළ දෙමාපියන්, දෑස පෑදූ ගුරුවරුන් පමණක් නොව ඔබේ ඉගෙනුමට සිය දහදියෙන්, කඳුලෙන්, රුධිරයෙන් සම්මාදම් කරන මේ රටේ අසරණ මිනිසුන් කවදාවත් අමතක කරන්න එපා.
රටක්, සමාජයක් බබලවන්නේ ලොකු මිනිසුන් නොව හොඳ මිනිසුන්ය. 
මිනිසුන් ඔබට පෙරලා ගරු කරන්නේ ඔබ ඔවුන්ගේ ගරුත්වය රැක්කොත් පමණි.