ගිණි තියාගත් හිමිනම සහ හෘද සාක්ෂිය

ගව ඝාතනය මුල් කරගත් ඉල්ලීම් කිහිපයක් මුල්කරගෙන හිමිනමක් ගිණි තබාගෙන අපවත් වී ඇත.

උන්වහන්සේගේ ක්‍රියාව පිළිබඳ අංශු මාත්‍රයකදු එකඟතාවක් මා තුළ නොමැත්තේ වුවද, එම පුවත මා කම්පනයකට පත්කළේ මන්ද...?

මා ශෝකයට පත්වූයේ මේ රටේ ඉතාම අතලොස්සක් වූ, සිය හෘද සාක්ෂියට එකඟව ක්‍රියා කරන මනුෂ්‍යයෙකු නිකරුනේ අකාලයේ මිය යෑම නිසා මිස අන් කිසිදු හේතුවක් නිසා නොවේ.

මා මෙසේ කියනා විට "මේ වගේ මෝඩයෙක් මැරිල ගිය එකමයි හොඳ...!" යයි කියන නරුමයන් සිටින බව හොඳාකාරවම දනිමි. මින් සාතිශය බහුතරය, උග්‍ර මානව හිතවාදීන් යයි කියා ගන්නා සමාජවාදීන් ය.

වටිනා මනුෂ්‍ය ජීවිතයක් විනාශ කර ගනිමින් අවධානය යොමු කර ගැනීමට තරම් ගව ඝාතනය දැවෙන ජාතික ප්‍රශ්නයක් නොවන බව සහතික ඇත්තය. ඊට වඩා ඵලදායී, බලපෑම් සහගත බුද්ධිමත් ක්‍රියා මාර්ගයකට අවතීර්ණ වන්නට උන්වහන්සේට ඕනෑ තරම් අවස්ථා තිබුණි. කටුක යථාර්ථය එයයි. ඒ අනුව බලන කල එම ක්‍රියාව අමනෝඥ ක්‍රියාවක් බව පිළිගන්නට මා බිඳකුදු පසුබට වන්නේ නැත.

එහෙත් උන්වහන්සේ විසින් සිදුකළ ක්‍රියාව නොව, උන්වහන්සේ පිළිබඳව මා තුළ පෞද්ගලිකව ප්‍රසාදයක් ඇත. එකට එකම හේතුව, හරි හෝ වැරදි වේවා, සිය හදවතට එකඟව යමක් කරන්නට තරම් ධෛර්‍ය්ක් උපදවාගන්නට සමත් වන්නන් මේ යුගයේ අතිශයින්ම දුර්ලභ වීමය. මේ ආත්මාර්ථකාමී ප්‍රවාහයේදී, අන් අයෙකුට මොන කරදරය සිය දෑස් ඉදිරිපිට සිදුවුවත් නොදැක්කා සේ සිටින ප්‍රවණතාව තුළ එසේ කිසීම උඩුගම්බලා පීනීමකි. හිමිනම නිකරුණේ හෝ සිය දිවි පුදන්නේ එවැනි සන්දර්භයක් තුළ වීම මා දකින සුවිශේෂීයත්වයයි. හරයක් ඇතුව හෝ නැතුව වේවා, ආත්මාර්ථකාමියෙකු නොවී සිය හදවටක එකඟව ක්‍රියා කිරීම, ආත්මාර්ථකාමී කාළකණ්ණියෙකු වීමට වඩා දහස් වාරයක් උතුම්ය. 

එසේ කරන්නන් කෙරෙහි මා තුළ නිතැතින්ම ලැදියාවක් ඇතිවීම නොවැලැවැක්විය හැකිය.