කඩ්ඩ ඇණයක් වෙලා තියෙන්නෙ ඇයි...?

කළින් සටහන කියවපු හෙන්රි කියල ඉංග්‍රීසි ගුරුභවතෙක් අදහස් දැක්වුව මෙහෙම.

"මම දන්න විදියට ඉංග්‍රීසි ඉගෙනගන්න ඕනෙ එකාට ගුරුවරයෙක්වත් ඕනේ නෑ ඉගෙන ගන්න. අප අවට පහසුකම් තියෙනව නමුත් අවංක චේතනාවක් නෑ. කැපවීමක් නෑ. ඉංග්‍රීසි ගැන දරන ආකල්පය හොඳ නෑ.
නිකං හිතලා බලාපං, අවුරුදු ගානක් ඉස්කෝලෙදි ඉංග්‍රීසි ඉගෙනගෙනත් ඉංග්‍රීසි බැරි උන් හින්දි කතා කරන ලස්සන අර ‍ෆිල්ම් බලලම..."

ඒ කතාවට මම සම්පූර්ණයෙන්ම එකඟයි.

මේ ටිකත් එකතු කරන්නම්කො ඒක තවත් සම්පූර්ණ වෙන්න.

ඕක මෙහෙමයි. ලංකාවෙ ගොඩක් අයගෙ කඩ්ඩටයි මැතටයි තියෙන්නෙ හුඹස් බයක්. බලාහෙන ගියාම මේ දෙකේම ඇති රෙද්දක් නෑ.

මෙහෙම එකකුත් තියෙනව. මම දන්නෙ නෑ අනිත් ඉකෝලවල කොහොමද කියල, මම ඉගෙනගත්ත ඉස්කෝලෙ නම් 6 වසරෙ ඉඳල 13 දක්වාම ඉංග්‍රීසි උගන්නපු ගුරුවරු පන්ති කාමරයෙදි එකම එක සිංහල වචනයක්වත් කතා කළේ නෑ. ඒක මදිකමක් විදියටයි සැලකුවෙ. ළමයෙක් බැරිවෙලාවත් සිංහල වචනයක් කිවුවත් ඌව මරාගෙන කන්න හදනව. ඒක තනිකරම ආකල්පමය දෙයක්. පොඩ්ඩක් හිතන්නකො (ඉංග්‍රීසිත් දන්නෙ නැති) චීනෙකුට සිංහල සිංහලෙන්ම උගන්නන්න ගියොත් ඌට හිතෙන දේ. ඔය දේම තමයි ලංකාවෙ කඩ්ඩ ඉගෙනගන්න ළමයින්ට වෙලා තියෙන්නෙ. 

මීට අමතරව අපේ මිනිස්සුන්ගෙ කඩ්ඩ කතාකරන්න වුවමනාවෙන් පැකිළෙන පහුබහින ගතියක් තියෙනව. මීට ප්‍රධානම හේතුවක් තමයි අනිත් උන් හිනාවෙයි කියන බය. ගොඩක් වෙලාවට මේක බොරුවට හිතින් මවාගත්ත එකක්. ඇත්තටම එහෙම හිනාවෙන උනුත් ඉන්නව නැත්තෙ නෑ.

හොඳම උදාහරණෙ මම දන්න කෙනෙක් ඉන්නව කැන්ග කියල. මිනිහ කැන්කරු දේශෙට ලැදියාවක් දක්වන නිසා ඒ කාඩ් එක මිනිහට වැටිල තියෙන්නෙ. නමුත් හොඳ සිහියෙන් ඉන්න වෙලාවට කටු ටෝක් වලට එච්චරම කැමැත්තක් නෑ. ඒත් අඩිය ගැහුවම මිනිහ අනිත් උන්ට කඩ්ඩ උගන්නන්නත් යනව. පස්සෙ අපේ උන් 'විශේෂ හේතු මත' කඩ්ඩ වැඩියෙන් පාවිච්චි කරන උන්ගෙන් අහන්න ගත්ත "කැන්ග සර්ගෙ කඩ්ඩ පන්තියටද ගියේ ..?" කියල.

කවදාවත් මාත් එක්ක තනි කඩ්ඩෙන් කොටල නැති මගෙ ඩිමෝ මල්ලි කෙනෙක් ස්ටාෆ් පාටියකදි කහ පාට මොනවද ටෙස්ට් කරල මට කිවුවනෙ "යූ සිට් හියර්...! අයි හැව් මෙනිතින්ග් ටු සේ යූ..." ඔය ඔය ඉතින්, පේන්නෙ නැද්ද අපේ ගතිය..කෙනෙක් කොහොම කොහොම හරි කඩුව දානකොට අපි එයා නෝන්ඩි කරල දානවනෙ. ඉතින් කොහොමද කරන්නෙ. ෂොට් එකක් දාගන්නම වෙනව කඩ්ඩෙන් අමතන්න.

මැත ගැන කතාකරනවනම් මම කැම්පස් යන්න කළින් ටියුෂන් කරපු නිසා දන්නව, ගොඩක් උන්ට මැත එපා වෙලා තියෙන්නෙමේ ක්‍රමයෙ තියෙන වැරැද්ද නිසා. උදාහරණයක් විදියට කිවුවොත් 6වසරෙදි මොකක් හරි සීන් එකක් නිසා මැත අනාගත්ත එකෙක් 7,8 වසරවලට යනකොට ඌ ඉවරෙටම ඉවරයි. මොකද 7තේ මැතට 6යේ මැත ඕන. 7තේ උගන්නන ගුරුවරය ළමයින්ට 6යේ දැනුම තියේද කියල චෙක් කොරන්නෙ නෑ. කෝච්චිය යනව වගෙ කඩාගෙන යනව. අනේ ඉතින් අල්ලගන්න පුළුවන් උන්ට 'ෂෝයි' කියනව. බැරි උන් 'මැට්ටො' කියල හංවඩු ගහල පැත්තකට දානව. 

හැබැයි සමහරවිට අර මැට්ටෙක් කියල හිතන ඉන්න දරුවෙකුට 6යේ මැත උගන්නල ගත්තනම් සමහරවිට අය බ්‍රයිටො කියන උන්ට ඇපත් නෑ...! අවාසනාවකට ලංකාවෙ බහුතරයක් ගුරුවරු සිලබස් කවර් කළා කියල සැනසීමට පත් වෙනව ළමයි බහුතරයක් අනාථ වෙද්දි. 

දන්නවනෙ. ලංකාවෙ අධ්‍යාපනය කියන්නෙ සිංහයයි, කොටියයි, පූසයි එකට දාල තඩි ගෝණෙක් මරාගෙන කාපිය කියල කියන ක්‍රමයනෙ. ඇත්තටම වෙන්න ඕන ළමයින්ගෙ දැනුම සහ බුද්ධි මට්ටම අනුව කණ්ඩායම් බෙදල වෙන වෙනම උගන්නන එකයි. 

මෙහෙම කිව්වම වෙන දේ මං දන්නව. අරය අඩුයි මෙයා වැඩියි කියල බෙදුවම සමවයසෙ සමහරුන්ගෙ හීනමානය, තව සමහරුන්ගෙ ආඩම්බරේ වැඩි වෙනව. 

ඇත්තටම ඔතන තියෙන්නෙ මෙහෙම ප්‍රශ්නයක්. කිසිම දෙමවුපියෙක් කැමති නෑ තමන්ගෙ ළමය අඩු යයි කියන ගොඩට දානවට. ඒක තනිකරම අභිමානය පිළිබඳ ගැටළුවක්. ඉතින් කරන්නෙ ගෙදරට ගුරුවරයෙක් ගෙන්නන එක. මේකත් හැමෝටම කරන්න බෑ අද කාලෙ හැටියට. එහෙම එන ගුරුවරුත් ඔය තත්ත්වෙ තේරුම් ගනියි කියල හිතන්න අමාරුයි.

මම අත්දැකීමෙන් කියන්නෙ. මගෙ ගෝලයෙක් හිටිය අට වසරෙ ඒ (මම කැම්පස් යන්න කළින් ටියුෂන් කරපු) දවස්වල. මම 8ටේ ගණන් උගන්නන්න ගියාම මට හිතුණ මූ අමු මැට්ටෙක් කියල. අන්තිමට වාර විභාගෙන් ලකුණු 26යි අරන් තියෙන්නෙ.

ඒත් ඇත්තටම වෙලා තියෙන්නෙ එයාට 6යේ 7තේ ගණන් බෑ. ඔය භාග සංබ්‍යා එකතු කරනව වගෙ ඒව. ඉතින් මම 8ටේ ගණන් උගන්නන එක බල්ලට දාල 6යේ ගණන් ඉගැන්නුව. ළමය සාර්ථකව 6යේ ගණනක් හදපු හැමවෙලාවෙම හිතාමතාම මිහිහ දක්ෂයෙක් කියල වර්ණනා කළා.
එයා ඊට හරියටම මාස 8කට පස්සෙ වාර විභාගෙ ලකුණු 67ක් ගත්ත. 

විශ්වාස කරන්න පුළුවන්නම්, 9යෙදි උනත් එයා මගෙ පන්තියෙදි 9 වසරෙ එක ගානක්වත් හදල තිබුනෙ නෑ. 8ටේ ගණන් පුළුවන්නිසා ඉස්කෝලෙදි තේරුම් ගන්න ඇති 9යෙ ඒවා. පස්සෙ මම කැම්පස් ගියාම පන්තිය නැවැත්තුව. ළමයගෙ තාත්ත ඩොක්ටර් කෙනෙක්. එයාල මට තෑගි බෝග අරගෙන අපේ ගෙදර ආව. 

අප්පිරිය වෙලා තිබුණ ගණිතය දැන් එයාගෙ ප්‍රියතම විෂයක්ලු. උසස්පෙළ කළෙත් මැත්ස් වලින්. මේ අවුරුද්ද අන්තිමට එයා පෞද්ගලික විශ්විද්‍යාලයකින් අයි.ටී. උපාධිය ගන්නව.