ගෝණි බිල්ලන්ට ඌණ පූර්ණයක්

කළින් සටහන මාතලන් තැබූ සටහනට ඌණ පූර්ණයක් වන අතර මෙය එම ඌණ පූර්ණයට ඌණ පූර්ණයකි.

ගෝණිබිල්ලා ඇඳුමට සිය භාර්යාවන් / දියණියන් රිංගවන්නට වැඩිපුරම කැසිල්ලක් ඇත්තේ නූගත් මුස්ලිම්වරුන්ටය.

දිනක් මා කළින් සේවය කළ සරසවියේ අප දෙපාර්තමෙන්තුවේ  සේවයට වාර්තා කර තිබුණේ මා සහ මුස්ලිම් ජාතික තරුණ ආධුනික කථිකාචාර්යවරිය වන සඛීනා අක්කා පමණකි. මා උසස්වීමක් සමඟ වෙනත් විශ්වවිද්‍යාලයකට පත්වීමක් ලැබ තිබුණෙන් මා පැවැත්වූ ඇතැම් දේශන ඇයට පැවරී තිබුණි.  

මා අසලට පුටුවක් ඇදගත් ඇය මගෙන් 'කුප්පියක් දා ගනිමින්' (වැරදි ලෙස හිතන්ට එපා ය. කැම්පස් භාෂාවෙන් කුප්පිය දානවා කියන්නේ නොදන්න දෙයක් කියාදීමට ය.) සිටියා ය. තිර යොදා සම්පූර්ණයෙන්ම ආවරණය කරන ලද ගුරු විවේකාගාරය, වායුසමනය කරන ලද නිසා දොර වසා තැබේ. 

එක්වරම එහි දොර ඇරගෙන පැමිණියේ ඇගේ සැමියාය. ඔහු විශ්වවිද්‍යාලයටම අනුබද්ධ ආයතනයක ගණකාධිවරයෙකි. ඔහු අඩි හයකටත් වඩා උස, උසට ගැලපෙන මහතින් යුතු ශක්තිමත්, ප්‍රියමනාප පුද්ගලයෙකි.

මා එක්වරම තිගැස්සීමකට ලක්වූවා යැයි කිවහොත් එය මුසාවක් නොවේ. හේතුව මගේ සිතේ 'එහෙම' අදහසක් තිබූ නිසා නොව, මුස්ලිම්වරුන්ගේ සංස්කෘතිය වෙනස් බව අසා තිබුණු නිසාය.
මා සිතුවේ මට කෙසේ වෙතත් සඛී අක්කාට දෙකක් අසා ගන්නට ලැබෙන බවය.

යම් කිසිවක් දමිළ භාෂාවෙන් සෙමින් කියූ සඛී අක්කාගේ සැමියා, ගුරු විවේකාගාරයෙන් පිටව ගියේ ය. 

මම නැවතත් මගේ 'කුප්පිය දැමීම' ආරම්භ කළෙමි. 

මිනිත්තු 10ක් යන්නට මත්තෙන් ඇගේ සැමියා යළිත් ආවේ හිස් අතින් නොවේ!

කිරිහලෙන් කිරි පැකට් 3ක් රැගෙන ය. 

ඉතා සැහැල්ලුවෙන්, විහිළු තහළු කරමින් අපි තිදෙනා කිරි පානය කරමින් අල්ලාප සල්ලාපයේ යෙදුණෙමු. 

"මෙයාට ඔහොම කියල දුන්නට මතක හිටින්නෙ නෑ. අනින්න හොඳ ටොක්කක්..!"

මා දැන් රාජකාරි කරන ස්ථානයේ මගේ හොඳම මිතුරිය මුස්ලිම් ජාතික කථිකාචාර්යවරියකි. ඇය භක්තිමත් ඉස්ලාම් බැතිමතියකි. දිනකට දෙවරක් සිය නිල කාමරයේ දොර වසාගෙන, බිම රෙදි කඩක් එළාගෙන යාඥා කරයි. අප කාර්ය මණ්ඩලයේ සිටින එකම මුස්ලිම් ජාතිකයා ඇය බැවින්, මෙය කිසිවකුගේ දෝෂාරෝපණයෙන් මිදීමට නොව, ඇය කැමැත්තෙන්ම ඉටු කරන කර්තව්‍යක් බව පෙනී යයි. ඇය පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ පරිගණක ඉංජිනේරු විද්‍යාව පිළිබඳව ප්‍රථම පන්ති උපාධිධාරිණියකි.

ඇය හිස ආවරණය කරන නමුදු, මුහුණ ආවරණය කරන්නෙ නැත.

සවස 6.00 පමණ තෙක් රාජකාරි කිරීමට සිදුවන ඇතැම් දිනවලදී මම ඇය නගරයට ගොස් ඇරලවමි. මගේ සිංහල ජාතික මිතුරියන් පවා වාහනයේ ඉදිරි අසුනේ අසුන් ගැනීමට පැකිළෙද්දී ඇය මගේ වාහනයේ ඉදිරි අසුනේ ගමන් කරයි.

මේ ළඟදී ඇය විවාපත් වූවාය. වෙඩිමට මටද ආරාධනා පතක් ලැබුණි. මම එහි ගියෙමි. මා සිතුවේ මනාළිය පිරිමින්ට, විශේෂයෙන් අන් ආගමක පිරිමින්ට දැක ගැනීමටවත් නොලැබෙනු ඇත කියා ය. එහෙත් මා සිතුවා වැරදිය. 
සභාව මැද ඇය හා ඇගේ සැමියා මා පිළිගත්තේ අතට අත දීමෙනි. 

ඔබ විශ්වාස නොකරනු ඇත, 

ඉතා අලංකාර ලෙස වෛවර්ණ ඇඳුමින් සැරසී සිටි ඇය කිසිදු ශීර්ෂාවරණයක් පැළඳ සිටියේ නැත...!